Drewno i Oleje

Rodzaje drewna jakie wykorzystujemy do tworzenia mebli:

Brzoza brodawkowata – Betula pendula – łac. betula „brzoza”; łac. pendulus „zwisający, obwisły” (ang. silver birch)

Drewno jest bardzo elastyczne i łatwo się wygina. Ceniony materiał stolarski. Wyrabia się z niego meble, parkiety, papier i celulozę.
Cieszy się dużą popularnością wśród osób mających kominki. Ma także szerokie zastosowanie jako surowiec sklejkowy, do produkcji płyt wiórowych i pilśniowych, wyrobu sprzętu sportowego i gospodarczego.
Nadaje się również do toczenia i snycerki.

Szczególnie wartościowe i poszukiwane są części z odziomka, charakteryzujące się wspaniałym rysunkiem. Powstają z nich bardzo cenne meble czeczotowe. Dzieje się tak, gdy brzoza zostanie zaatakowana przez muchówki. Wytwarza wówczas zgrubienia, tworząc w ten sposób cenne drewno czeczotowe.

Wydziela substancje bakteriobójcze - fitoncydy. Za ich przyczyną strefa wokół drzew jest wolna od bakterii.

Dąb bezszypułkowy i szypułkowy – Quercus petraea (łac. quercus „dąb”; łac. petraeus „naskalny, rosnący na skałach”, od łac. petra „skała”) et robur (łac. robur „drewno dębu”, ale także „siła, moc”) (ang. sessile oak and pedunculate oak)

W Polsce występują dwa rodzime gatunki dębów: dąb bezszypułkowy i szypułkowy. Dąb bezszypułkowy rośnie na siedliskach uboższych i bardziej suchych niż jego krewniak, jest także bardziej ciepłolubny. Kwitnie około dwa tygodnie później niż dąb szypułkowy. Szacuje się, że najstarszy dąb Bolesława w Lesie Kołobrzeskim ma ponad 800 lat.

Drewno dębu szypułkowego (dębina) należy do najbardziej poszukiwanych. Ceni się je za twardość i trwałość, którą zawdzięcza dużej ilości garbników. Chronią one drewno przed zgnilizną.
Dębinę wykorzystuje się w budownictwie, stolarstwie, meblarstwie, do wyrobu oklein, parkietów a także w winiarstwie – do budowy beczek. Wino leżakujące w takich beczkach nabiera pożądanego i cenionego aromatu waniliowego.

Dąb szypułkowy, który przez kilkaset lat był zatopiony w wodzie lub bagnie, nazywany jest czarnym dębem lub polskim hebanem. Na skutek różnych reakcji czernieje, zyskując niezwykły wygląd i wysoką wartość, jednocześnie zachowując przy tym swoje właściwości mechaniczne (wytrzymałość). Dlatego z dębiny i czarnego dębu produkowane są wysokiej klasy meble.

Jesion wyniosły – Fraxinus excelsior L. - od łac. fraxinus od gr. phraxis „ogrodzenie, płot” (od sposobu użytkowania rośliny) lub od łac. frango „łamię” (odniesienie do łupliwości drewna); łac. excelsus „wyniosły” (podkreślenie okazałych rozmiarów drzewa) (ang. common ash, European ash)

Posiada cenne i twarde, a jednocześnie elastyczne drewno.
Często bywa wykorzystywany do wyrobu mebli oraz oklein do mebli.
Ponieważ drewno jest odporne na ścieranie, było wykorzystywane do wyrobu osi do wozów i klepek na podłogi.

W mitologii jesion już od praczasów odgrywa znaczącą rolę. Druidzi przypisywali mu szczególną moc i władzę nad wodą; używali drewna jesionu do przywoływania deszczu lub aby poskromić niszczycielską siłę wody. W mitologii krajów Północy jesion uważany był za drzewo życia, które jak żywa kolumna przenika i łączy różne światy zmarłych, ludzi i bogów.

Klon zwyczajny – Acer platanoides – od łac. acer „ostry” lub od gr. akeros „bezrogi”; łac. platanoides „pokrewny z platanem” (ang. Norway maple)

Drewno klonu jest jasne i trudno się odkształca. Jest twarde, ciężkie i sprężyste, dlatego chętnie robi się z niego instrumenty muzyczne (m.in. mechanizmy pianin i fortepianów) i kije bilardowe.
Wyrabia się z niego również meble, okleiny skrawane, parkiety, sprzęt kuchenny i zabawki. Cenione jest również w snycerstwie. Dobrze nadaje się też na opał.

To właśnie klonowi zawdzięczamy dwa popularne powiedzenia: „do grobowej deski” i „pukać w niemalowane”.
Kiedyś wierzono, że deska klonowa ma moc odpędzania diabła, dlatego kładziono na niej umarłego. Uważano też, że aby zwiększyć moc drewna klonowego, należy w nie pukać – ale tylko w niemalowane.

Orzech włoski – Juglans regia L. - od łac. juglans “żongler”; łac. regia “królewski” (ang. Carpathian walnut)

Drewno orzecha włoskiego cenione jest jako materiał do produkcji mebli oraz drewnianych elementów broni.

Gatunek drzewa liściastego z rodziny orzechowatych. W stanie dzikim występuje na Bałkanach, w południowo-wschodniej Europie, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji, w Himalajach, w północnej Mjanmie i południowo-zachodnich Chinach. W Polsce pospolicie uprawiany i często dziczejący.

Na Państwa życzenie meble możemy wykonać z innego rodzaju drewna tj. czereśnia, kasztanowiec, orzech amerykański, dąb czarny lub drewno egzotyczne.

Oleje stosowane do zabezpieczania drewna:

Olej lniany – łac. Linum usitatissimum - (ang. Flaxseed oil)

Olej lniany jest wolnoschnącym olejem, dzięki temu głęboko penetruje drewno. Tym samym czas jego aplikacji trwa długo. W procesie polimeryzacji przy udziale tlenu, czyli schnięcia (tak naprawdę twardnieje, nie zachodzi proces parowania z uwagi na śladowe ilości wody), może żółknąć dlatego nadaje się do ciemnego drewna takiego jak, dąb czy orzech. Jasne drewno, tj. brzoza, jesion, klon warto zabezpieczyć olejami bez tej właściwości, takie też rozwiązanie stosujemy w tworzonych meblach.
Najstarsze włókna lnu datowane są na 30,000 lat, a olej linany stosowany był w XIV w. do zabezpieczania płótna obrazów.

Olej tungowy – chn. 桐, tóng - (ang. Tung oil)

Żółtobrunatnej barwy, szybkoschnący gęsty olej. Znany od ponad 2500 lat olej drzewny z nasion drzewa tungowego (łac. Aleurites fordii, tungowiec Forda) pochodzącego z Chin. Najwcześniejsze zapiski pochodzą od Konfucjusza 500 p.n.e. Dynstia Song (X-XIII w.) używała oleju tungowego do zabezpieczania przed wodą statków. W XIII w. Marco Polo pisał o oleju tungowym wykorzystywanym do budowy statków tzw. “Junks”. Powłoki nim pokryte są odporne na wodę, kwasy, ługi i niektóre rozpuszczalniki organiczne. Stosowany do zabezpieczania metali przed korozją oraz do producji nieprzemakalnych taknin i papieru. Wolny od lotnych związków organicznych (VOC, volatile organic compounds).